Verhuizen

Het is weer zo ver... Ik moet alles inpakken om te verhuizen naar de papa.
Lijkt op het eerste zicht niet zo'n big of a deal, maar naaisters onder jullie zullen al snel begrijpen dat het niet zo evident is om elke week al u stofkes in een doos te proppen, al uw boekjes, handleidingen, patronen, elastieken, knopen, projecten,... in een auto te stoppen en terug uit te pakken.
En dan heb ik nog niets gezegd over al de rest dat mee moet: alle schoolboeken, kleren, laptop, schoenen, jassen,...
En gegarandeerd dat ik iets vergeet.
Ik ga blij zijn als dat allemaal voorbij is, want mijn kamer voor een verhuis ziet er ongeveer zo uit:

En op deze foto zie je niet: mijn bed en de vloer.
Die zijn twee keer zo erg!
Mijn naaimachine zit ook niet in een doos, want dat geven ze er niet meer bij om de kosten wat te drukken.
Dus de naaimachine moet op mijn schoot als we in de auto zitten.

Ja, als alles zijn plekje heeft is het leven volgens mij veel gemakkelijker. Maar eigenlijk kan ik daar niet veel over zeggen, want ik heb geen flauw idee van hoe dat is.

Tibetaans Boeddhisme

Vandaag gingen we met de klas naar een Tibetaanse tempel in Schoten.
Het Boeddhisme is in mijn ogen een zeer gezonde leer, je kan er niets fout mee doen, en misschien wil ik dit wel een beetje proberen na te streven in mijn verdere leven.
Ik vond vooral de vlaggetjes (waar de wind als een paard over galoppeert, en waar allemaal positieve boodschappen op staan die door deze wind verspreid worden naar de rest van de wereld) inspireerde me. klinkt oppervlakkig. Maar de gedachte dat de wind jouw positieve gedachten verspreid... is dat niet héél erg mooi?



Ik vind dat Boeddhisten trots mogen zijn op zichzelf, ze zijn misschien geen godsdienst, maar wel een levenswijze, en eigenlijk de beste levenswijze die er bestaat.
Eén van de belangrijkste dingen volgens het Boeddhisme is mededogen: alles doen (spontaan) om een andere mens gelukkig te maken. En daarmee bedoelen ze dus ook mensen die je absoluut niet kan zien of ruiken!
Hoedje af hoor, dat zou ik nooit kunnen.

Dat lijden een feit is weten zij maar al te goed, maar gelukkig kennen zij ook de weg om een einde te maken aan dit lijden. Ik zou die weg graag bewandelen, maar ik vrees dat mijn leven en onze maatschappij daar te anders voor is.
Ik ga gewoon proberen mijn best te doen, voor mij is dat goed genoeg.

The way I see it...

Zo'n weegschaal zou ik ook wel zien zitten...

Vakantie = naaien!

Tijdens het studeren voor mijn theoretisch rijexamen B is er niet veel tijd voor naaien. Jammer, heel jammer. Maar ik denk dat ik later nog veel minder tijd zal hebben, dus klagen mag ik niet!

Gelukkig heb ik net een twee weken lange vakantie gehad en heb ik toen genaaid als nooit tevoren!

Een breitas voor de stiefmama:

Het patroon en de hele tutorial vond ik bij Annelyse, die hem helemaal zelf verzon! ik heb als afmetingen denk ik iets te weinig genomen, maar ben ondertussen al vergeten hoeveel dat was... Uitproberen dan maar :).

Ook maakte ik een leuk brillen tasje voor mijn oma:

En dat patroontje is gemakkelijk zelf te tekenen, maar als iemand graag wat meer uitleg wil: een reactie of een mailtje is altijd welkom!

Zo...

Zo... een blog over naaien, wie had dat gedacht?
We moeten toegeven dat het (redelijk) populair is geworden ondertussen.
En ik volg al zeker een jaar heel wat naaisters via het internet, en heb zo een heleboel leuke tips, tutorials, verhalen enzovoort gehoord.
Maar nergens vond ik zo'n leuke dame die mijn leeftijd had, en ook nog eens in Antwerpen woonden.
Ik vind al die praatjes over kinderen en huwelijk natuurlijk wel interessant, maar het is niet echt een dicht-bij-mijn-bed-show. Ik ben namelijk vandaag 17 jaar (binnen een maand 18, help!), kinderloos, studerend en het grootste deel van de tijd blut (wat het moeilijk maakt met al die mooie maar dure stoffen die mij proberen te verleiden...).
Daarom vind ik het ook helemaal niet erg als er iemand vraagt om iets te maken tegen betaling (een schande, ik weet het) en babysitten doe ik ook al graag!
In ieder geval, dit zou dus een blog over naaien moeten worden, we zien wel wat er van komt...